VİTRİN SÜSLERİ!

Yılbaşı kutlanmasına karşı değilim ama.. İş çığırından çıkmaya başladı ve kültür bombardımanına dönüştü. İlkokullara kadar noel baba indiyse yandık! Hangi yöne baksam -buna tv. kanalları da dahil- ya ışıl ışıl yanan çam ağacı ya da kırmızılar içinde, takma sakallı, hoo.hooo..hoo diye böğüren noel midir nedir, o babalardan.. Ey Türk Halkı” bu “babalara geldiğimizin de kanıtıdır. Uyuma! Sana babalar gibi giymen için –kendi kalıplarında- elbise dikiyorlar!

Kendi babamızı atamızı tanımayız ama maşallah noel baba hepimizin ezberinde.. İlkokul çocuklarına noel babanın resmini gösterin, birde Atatürk’ün resmini gösterin bakın bakalım hangisini tanıyacak? İşte bu resim, Ülkemizin kuşatıldığının, kültür bobardımanının altında ezildiğinin ve –böyle giderse- yakında yok olacağının (yok edilmek istendiğinin) göstergesidir. Eskiden yılbaşlarında sadece yeni yıl kutlanırdı. Evde akrabalar toplanır, sade bir yemek yenir. Ardından biraz tv. izlenir. Heyecanlı bir tombala partisi yapılır. Oyun devam ederken, kış meyvelerinden oluşan, ülkemizde yetişen portakal ve mandalina ağırlıklı meyveler yenir, yanında yine Ülkemizin çerezlerinden ikram edilir. Bir iki duble de rakı içilirdi. Gece 12 olunca herkes birbirinin yeni yılını tebrik eder ve 10-15 dakika tombalaya ara verilir, sonra tekrar kaldığı yerden tombala heyecanla devam ederdi. Gece 02.00 da ise bu tören biterdi. En azından yılbaşı kutlamasını da kendimize yakışır, kültürümüz ile yoğurarak yapardık.

Evlerde çam (plastiğini veya gerçeğini) süslemek, altına hediye bırakmak diye bir şey yoktu. Noel baba da yoktu. 1990 yılından sonra bu özel tv. kanalları açılmaya, Sovyetler Birliği yıkıldıktan sonra bu kepazelikler olmaya başladı. Yani kırmızılar giymiş, beyaz takma sakallı, noel babaların kılığına girmiş insanlar yollarda dolaşmaya, çam ağaçları ile süslenmiş vitrinler görülmeye, daha sonra, bu her iki figür evlerimizi, sokaklarımızı hatta (Taksim’de görev yapacak, noel baba kılıklı, sivil, asayiş polisleri ile) devletimizi işgal etmeye başladı. Kimse buna dur demiyor. Ya da bu güne kadar karşı atak olarak alternatif bir şeyler üretmedi. Aydınlarımız ve de aydın geçinenlerimiz, STK’lar, işveren ve işçi kuruluşları gibi.. bu yozlaşmaya karşı çıkmadılar. Bir söylem geliştirip, halkı yönlendirmek, bunlardan arındırmak için insiyatifi ele almadılar.  Artık eskisi gibi, tombala oynayıp evinde gösterişsiz yılbaşı kutlayan kalmadı.  Her evde çam ağacı ve noel baba kılığına girmiş ailenin bir bireyi bulunmaktadır. Ekmeğin aslanın ağzında olduğu şu günlerde, hediyelerimiz çam ağacının altında!

Bizi, bizden resmen çalıyorlar, dönüştürüyorlar, eğip-büküyorlar da haberimiz olmuyor. Duyarsız toplumumuz bunu göremiyor olabilir ama yöneticiler ile bilim adamları, sosyologlar, toplum bilimciler neredeler, ne yapıyorlar? Başkasının kültürüne ihtiyacımız yok ki, bizim kültürümüz bize yeter! Başkasının olup da ihtiyacımız olan tek şey var, o da ancak sanat-bilim olabilir. Başkasının sanatını alalım ama kültürünü asla! Ki onlarda -almayı bırak- bizim kültürümüz ile ilgilendiklerine hiç tanık olmadım, kişisel birkaç kişinin araştırıp, ilgilenmeleri dışında.. Dolayısı ile dinler arası savaş yaşanacak kehanetlerinin yanına, “kültürler arası savaş zaten yaşanmaktadır”ı ekliyorum.

Her yıl binlerce 20’li yaşlardaki genç dünyanın öbür ucundan kalkıp niçin Çanakkale Savaşının yapıldığı mekana gelirler. Hiç düşündünüz mü?  Kültür; eskiyi yaşatmak, atalarınızın sizler için ne yaptığını bilmek, kendi devirlerinde nasıl bir yaşam sürmüşler, ne yemişler-içmişler, ne giymişler bunları bilmek ve geleceğinizi bunun üzerine kurmak demektir. Gelenler şafak ayini adı altında Ülkemizi işgal etmek için Anzak Koyuna çıkartma yapan atalarını –birde utanmadan, sıkılmadan- anıyorlar. Her yıl onlara dua etmek için bir araya geliyorlar. Nerede bizim gençliğimiz? Nerede üniversitelerimiz? Gerçi bizim gençlerimiz de sonradan uyandılar da 57. Alayın yürüyüşünü yaptığı o mesafeyi yürümeye başladılar. Biraz taklit gibi oldu ama olsun! Bir de buna benzer bir organizasyon Kurtuluş Savaşı sırasında, savaşın çok önemli bir muhaberesi için olayın geçtiği yerde, (o kadar uzağa gitmeye gerek yok, Ülkemiz topraklarında)  benzer bir organizasyon yapılmıyor. Kurtuluş Savaşımız da azımsanacak bir savaş mıdır? Gerçi böyle bir etkinlik yapılsa bile, Şafak Ayini zımbırtısını yayınlayan, yaygın, ulusal tv. kanallarımız olarak bilinen kanallardan hangisi bu etkinliği canlı yayınlar ki? Ben söyleyeyim! (E) Hiçbiri!

Uyanık olmaz isen; senden alırlar kültürünü, sana dayatırlar kendi kültürünü..Yersen! Ben yemem de o çam ağacını –hem de ışıklısını- alıp, onların tarlalarına dikmek lazım!  Bu kadar…

31 Aralık 2010
16:40